باز این چه شورش است که در خلق عالم است

محتشم کاشانی مرثیه سرای معروف عصر صفوی اصالتا نراقی است .

شمس‌الشعرا کمال‌الدین محتشم کاشانى پسر خواجه میراحمداز خاندانى متمکن در کاشان به‌وجود آمد که اصلش از نراق بود. و اکنون با توجه به اینکه نراق جزو استان مرکزی محسوب می گردد  محتشم به دو استان کشور یعنی مرکزی و اصفهان تعلق دارد و این افتخاری است برای مردم فهیم شهر تاریخی نراق که از چنین پشتوانه های فرهنگی  بزرگی برخوردار می باشند .
نراق در سالیان گذشته به لحاظ نزدیکی مسافت ، قرابت  فرهنگی زیادی با شهرکاشان  داشته و عمدتا خانوانده های  متمکن  برای تحصیل و کسب و کار این شهر تاریخی را اکه از رونق خوبی هم برخوردار بوده  انتخاب می کرده اند. خواجه میر احمد پدر محتشم تاجری بود که برای رونق تجارت خود  از شهر نراق به کاشان مهاجرت نمود ، این مهاجرت موجب گردید که محتشم مانند شاعر  معاصر خود خواجه ثنائى که او هم بازرگان زاده بود  در آغاز جوانى کار پدر را دنبال کند و سپس از کار دست باز داشت و شاعرى را شغل  خود ساخت و در این فن شاگردى مولانا صدقى استرآبادى اختیار کرد، و با شاعران عهد خویش مانند حیرتى تونى، حالى گیلانى، مجاهدالدین خوانسارى، امیر شمس‌الدین محمد کرمانى، میرزا سلمان جابرى اصفهانى (از بزرگان دولت صفوى)، ضمیرى اصفهانى و وحشى بافقى و دیگران رابطه داشته و با آنان مشاعره و مکاتبه مى‌نموده است، و اگرچه زندگانى را با بازرگانى آغاز کرده بود لیکن به زودى با استفاده از مهارت خود در شعر ثروتى اندوخت و زندگى پرجلالى ترتیب داد.
محتشم در اصل و بنیاد شاعرى خود قصیده‌سرائى مداح بود و پادشاهان و بزرگانى را مانند شاه‌تهماسب صفوى، غیاث‌الدین میر میران حاکم یزد، پسران شاه تهماسب و نیز در همان حال پادشاهان جزء دکن و جلال‌الدین اکبر و امثال آنان را مدح مى‌گفت و قصیده‌هائى در ستایش آنان مى‌فرستاد.
اما شهرت عمدهٔ محتشم در ساختن شعر مذهبى او است، خاصه در رثاء اهل‌بیت. در علت اشتغال محتشم بدین‌گونه شعر نوشته‌اند که روزى قصیده‌اى در مدح تهماسب صفوى و شاهزاده پریخان خانم فرستاد ولى شاه پس از شنیدن آن ”فرمودند که من راضى نیستم که شعرا زبان به‌مدح و ثناى من آلایند، قصاید در شأن شاه ولایت پناه و ائمهٔ معصومین علیهم‌السلام بگویند، صله اول از ارواح مقدسهٔ حضرات و بعد از آن از ما توقع نمایند...“
محتشم در عهد خود از شاعران نام‌آور و محل احترام و توجه بود و چندتن از شاعران معروف زمان شاگرد او بوده‌اند مثل میرتقى‌الدین کاشانى صاحب تذکرهٔ مشهور خلاصةالافکار و نوعى خبوشانى و مظفرالدین حسرتى و ظهورى ترشیزى. میرتقى‌الدین مجموعهٔ اثرهاى استادش محتشم را در پنج کتاب شعر و دو کتاب آمیخته از پیوسته و پراکنده فراهم آورد.
اکثر مردم این شعر محتشم را که در رثای سالار شهیدان سروده است را شنیده اند که با این بیت شروع می شود

باز این چه شورش است که در خلق آدم است             باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است .

مرگ محتشم به‌سال ۹۹۶ روى داد و مقبره‌اش در کاشان برپا است.