غار نخجیر استان قم !!!

داستان  جالبی شده این نامگذاری غار چالنخجیر  و در آینده می توان پیرامون آن  حکایت ها  نوشت برای نسل آینده و خنده ها کرد . روزگاری نه چندان دور یعنی 50 سال پیش در منطقه چالنخجیر آبی پیدا شد و همین باعث گردید افرادی به طمع افتاده و به آن دست درازی کنند . افرادی هم پیدا  شدند و چون این منطقه را ملک آبا و اجدادی  خود می دانستند در مقابل این جماعت زیاده خواه ایستادند و......  در حدود 20 سال پیش

دوباره منابع آبی این منطقه موجب گردید که در آن اقداماتی انجام دهند و نراقی ها هم به  احترام نظام جمهوری اسلامی و مسئولین آن و به دلیل مانوس بودن با شعر معروف سهراب  (آب را گل نکنید ....  )  با این کار مخالفت جدی نکردند . در همین بین غاری کشف شد زیبا و منحصر به فرد . قرار شد بر این غار اسمی بگذارند که معرف آن باشد . اسمی که نشانی از تاریخ ، فرهنگ و هویت منطقه را در خود جای داده باشد . مردمان بالا دست سند آورند و ثابت کردند که غار در منطقه ما است و گفتند  اگر امروز شما اینجا هستید به خاطر این است که ما تصور کردیم در فرو دست درویشی تکه نانی فرو برده در آب ....  . پائین دست ها هم سند آورند که ای بابا شما مگر در خواب هستید الان نزدیک به 30 سال است با وجود بالا دست بودن  از جهت  جغرافیایی، از نظر تقسیمات کشوری زیر دست ما محسوب می شوید  . گذشت آن وقت که ما می آمدیم نراق شما برای خریدن  5 لیتر نفت و یک من قند و دو کیلو حلوا و 10 متر پارچه قدک  . خواب شما را برده! بلند شوید و ببینید که الان  در شناسنامه تک تک شما صادره از دلیجان حک شده یا نراق ؟  . اگر با دقت به نقشه های جغرافیایی نگاه کنید اکثر آنها چون تا مراکز بخش را شناسایی می کنند  نامی از نراق در آنها نیست!!!‌  شما به چیز خود  دل خوش دارید ؟ به یک مشت خرابه و تاریخ گذشته خود ! نمی دانید که ما کتابی داریم به اسم  تاریخ و فرهنگ دلیجان که در آن ثابت می کنیم  نه تنها چالنخجیر بلکه آتشکوه ، نیمور، آبگرم ، کوه کاه و گندم دروازه های تمدن راجی ما بوده است . بگذرم داستان از این قرار است که  این دعوا بالا گرفت و گزینه های زیادی برای نام غار مطرح شده مثلا : 1 – غار چالنخجیر نراق  2- غار چالنخجیر نراق دلیجان  3 – غار چالنخجیر شهرستان دلیجان  و ... اما اراکی های زرنگ در بین این دعوای اهالی  به جای حل مسئله صورت مسئله را پاک کردند و به بهانه مصوبه هیات  دولت نام غار را گذاشتند غار نخجیر استان مرکزی و کلی هم به ریش نراقیها و دلیجانی ها خندیدند و با ژست روشنفکرانه ای که گرفتند  گفتند :‌که ای بابا نام که مهم نیست اصل سرمایه گذاری است. اما  بعد ها ثابت کردند سرمایه گذاران بومی را هم قبول ندارند . دقیقا  حکایت  آن داستانی است که  فردی  دید دو تا بچه بر سر گردویی دعوا می کنند . گردو را از آنها گرفت  شکست و نیمی از مغز را خودش برداشت و نیم دیگر را به دو نصف تقسیم کرد و به هر کدام یک چهارم گردو را داد و آن دو هم خوشحال بودند که موضوع حل شد . اما ظاهرا با وضعیت فعلی اراکی ها تمام گردو را خورده و پوست آن را بین نراق و دلیجان تقسیم کرده اند .   بخش جالب این داستان از این جا به بعد آن  است .

عقلای شهرستان  چندی است به فکر فرو رفتند که یعنی چه! ا استان نشین ها چند سالی است  ما را به جان هم انداخته ، استخوان در زخممان گذاشتند و حالا هم غار را به نام خود نامگذاری و هر روز هم یک سرمایه گذار  جدید اما غیر بومی از آستینشان  برایمان بیرون می آورند و ما را اصلا  داخل آدم به حساب نمی آورند !!!  پس ما باید کاری کنیم که نه تنها از آنها رو دست نخورده باشیم  بلکه یه رو دست جالب هم به آنها بزنیم . لذا این شد که جدیدا  مطرح کرده اند ما می خواهیم از استان مرکزی جدا و به استان ویژه قم ملحق گردیم . طبق آخرین تحرکات و اخبار رسیده این نتیجه حاصل می گردد که این موضوع با اراده ای  جدی از طرف اهالی مانوس با سیاست  شهرستان های دلیجان ، محلات  ساوه و قم در حال پیگیری  است و در نهایت  با  توجه به قدرت قمی ها در مجلس شورای اسلامی به نتیجه خواهد رسید.  اما تصور آن روزی که آقای حسینی رئیس سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی کلید و مدارک مربوط به غار چالنخجیر استان مرکزی را به مهدی متقیان رئیس سازمان قم تحویل خواهد دهد و تابلوی آن در این مراسم از غار نخجیر مرکزی به غار نخجیر استان قم تغییر خواهد کرد  بهانه ای است که  اهالی نکته سنج  را به خنده وا خواهد داشت . خدا را چه دیدی شاید روزی هم برسد که تابلوی غار نخجیر استان قم  به غار نخجیر استان کاشان تغییر و این بساط کرکر خنده همچنان ادامه داشته باشد .  ولله اعلم